8. Pasierby jako młodsze asymilują bardzo wydajnie, mogą więc zastąpić latorośle i w ten sposób stają się swoistym kołem ratunkowym dla krzewu. Dopóki liście na latoroślach są młode, pasierby można usuwać, tym bardziej, że zagęszczają krzew, a dołem zawsze jest gęsto. Potem jednak, część pasierbów koniecznie należy zostawić. Występują one wtedy wyżej, gdzie nie jest już tak gęsto. Późną jesienią to właśnie pasierby są głównym motorem asymilacji i pomagają doładować asymilatami zarówno owoce jak i zapasy w drewnie. Stare liście na latoroślach są rzeczywiście stare i ich wydajność spada, często są porażone przez choroby, a liście na pasierbach aż kipią żywotnością. Srawdza się skracanie pasierbów np. za drugim, trzecim a nawet czwartym liściem i zastępowanie zostawionymi na nich liśćmi liści starych, które nie dość, że słabo asymilują to przeważnie są duże i silnie zacieniają. Nie można „zamykać” latorośli, tzn. usuwać wszystkich pasierbów i jednocześnie ogłowić. Latorośl taka jest bezbronna, a jeśli zrobimy to, kiedy krzew jeszcze rośnie - to ratując się, rozwinie pączek zimowy, najczęściej najwyższy. Jest to normalna latorośl z kwiatami, które zima najczęściej zastaje w stadium kwitnienia. Oczywiście ze strony krzewu jest to „krzyk rozpaczy”. Nie doszłoby do tego, gdyby istniał zawór bezpieczeństwa w postaci kilku pasierbów. Ich znaczenie trudno przecenić. Potrafią zastąpić latorośle w przypadku kłopotów, np. po porażeniu liści przez choroby, po zbyt silnym cięciu lub wczesnym ogłowieniu, po zbyt silnych zabiegach chemicznych, gradobiciu itp. Jest to osobista straż przyboczna krzewu. Pasierby mają jednak dwie wady: zagęszczają krzew oraz zawsze mają młode liście, które stają się przynętą dla chorób, a zwłaszcza dla obu mączniaków.